491
Eğer diğeri benim ne yapacağımı düşünüyorsa işimiz daha mı kolaydır, yoksa daha mı zor?
Bizim günlük etkileşimlerimiz, aslında satranç oyununa benzer. Yani rakiplerin olası hamleleri ve bizim hamlelerimiz! 1940'lı yıllara kadar ekonomi biliminin göz ardı ettiği bir konu. "Oyun Teorisi" 1944 yılında ABD' li matematikçiler John von Neumann ve Oskar Morgenstern "Theory of Games and Economic Behaviour" yani "Oyun Teorisi ve Ekonomik Davranış" adlı çalışmalarını yayımladılar. Bu matematikçiler, ekonomik sistemin pek çok parçasının; büyük firmalar, ticaret birlikleri veya hükümet gibi ufak bir grup katılımcı tarafından yönetildiğini iddia ediyorlardı. "Sıfır Toplamlı" - yani bir kişinin kazandığı ve diğerinin kaybettiği - iki kişilik basit oyunları analiz ederek insanlar arasındaki stratejik davranışlar hakkında genel kurallar oluşturmaya çalıştılar. Bu, "Oyun Teorisi" adını aldı. (Ekonomi Kitabı s.237)
1950' li yılların başlarında John Forbes Nash - Amerikalı matematikçi - işbirliği yapılamayan durumlarda, oyuncuların bağımsız karar verdikleri zaman neler olduğunu inceledi. Nash, oyuncuların rakiplerinin de kendileri için en iyi seçeneği seçtiği için, en iyi seçenekleri seçtiklerini söylüyordu. Ve Nash, hiçbir oyuncunun davranışlarını değiştirmek istemediğini tespit etti. Buna, "Nash dengesi" adı verilir. Nash dengesine göre; tek gerçek denge noktası, ihanettir. En çok bilinen oyun, "mahkum ikilemi" dir. Melvin Dresher ve Merill Flood tarafından geliştirlmiş olup Nash'in çalışmaları üzerine geliştirilmiştir. 2 mahkum vardır ve ihanet etmek yada etmemek arasında bir seçim yapmaları istenmektedir. John Harsanyi : "Oyun teorisi, sosyal durumlardaki rasyonel davranıştır." ABD' li ekonomist